آخر راه اومدن با روزگار…
گره کوریه، که بخت منه
که تموم اتفاقای بدش، شاهد زندگی سخت منه!
شاید این زخمی که از تو خوردمو…
از حرارتش، زبونه میکشم
یا تموم بی کسی هامو همش، فقط از دست زمونه میکشم
بگو بازم هوامو داری و…
مثل همه منو تنها نمیزاری
بگو هستی تا نترسونتم، ظلمت این شب تکراری
بگو هستی و روی ماهتو امشب…
پشتِ ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره من، ابری نمیمونه همیشه
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
عضویت در کانال روبیکا 
لطفا نظر خود را بنویسید